opierać coś na opierać

См. также в других словарях:

• opierać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, opieraćam, opieraća, opieraćają, opieraćany {{/stl 8}}– oprać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, opiorę, opierze, opierz, oprany {{/stl 8}}{{stl 7}} dbać o czystość czyichś rzeczy (bielizny, pościeli, odzieży) piorąc …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• opierać się – oprzeć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} utrzymywać pozycję pionową, korzystając z jakiejś podpory, podpórki, oparcia; wspierać się na czymś, o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opierać się o blat stołu. Oprzeć się na czyimś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oprzeć — dk XI, oprę, oprzesz, oprzyj, oparł, oparli, oparty I opierać ndk I, oprzećam, oprzećasz, oprzećają, oprzećaj, oprzećał, oprzećany 1. «przystawić coś do czegoś, przysunąć tak, by dotykało do czegoś, ustawić coś przy czymś albo na czymś, by się… …   Słownik języka polskiego

• założenie — n I 1. rzecz. od założyć. 2. lm D. założenieeń pot. «to, co jest założone, podgięte; zakład» Założenie dołu spódnicy. 3. lm D. założenieeń «teza stanowiąca podstawę i punkt wyjścia dalszych wywodów; główna myśl, zasada czegoś» Błędne, fałszywe,… …   Słownik języka polskiego

• zasadzać — ndk I, zasadzaćam, zasadzaćasz, zasadzaćają, zasadzaćaj, zasadzaćał, zasadzaćany 1. forma ndk czas. zasadzić (p.) 2. książk. «opierać, polegać na czymś, mieć coś za podstawę» Zasadzać nadzieje na czymś. zasadzać się 1. forma ndk czas. zasadzić… …   Słownik języka polskiego

• podstawa — ż IV, CMs. podstawawie; lm D. podstawaaw 1. «rzecz, na której coś stoi, opiera się, wspiera się; w architekturze i sztuce: dolna część budowli, kolumny, pomnika, rzeźby itp. (np. fundament, cokół, postument)» Podstawa kamienna, marmurowa,… …   Słownik języka polskiego

• tłumaczyć — ndk VIb, tłumaczyćczę, tłumaczyćczysz, tłumaczyćacz, tłumaczyćczył, tłumaczyćczony 1. «wyjaśniać, objaśniać coś komuś» Tłumaczyć komuś działanie jakiegoś mechanizmu. Tłumaczyć jasno, zrozumiale, zawile. Tłumaczył, jak dotrzeć do celu. Tłumaczył… …   Słownik języka polskiego

• chcieć — ndk, chcę, chcesz, chciej, chciał, chcieli, chciany 1. «mieć chęć, ochotę, wolę; pragnąć, życzyć sobie; także: zamierzać» Chcieć chleba. Chcieć wyjechać. Chcieć jak najlepiej. Chcieć, żeby było lepiej. Człowiek chcący spokoju. Urodzić dziecko nie …   Słownik języka polskiego

• język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

• podstawa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. podstawawie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rzecz, na której coś stoi, opiera się, także dolna część czegoś wznoszącego się do góry, stojącego, wspartego : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• o — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę o» ∆ O kreskowane «litera ó oznaczająca brzmienie u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz wozy» 2. «samogłoska ustna wymawiana przy niewielkim wzniesieniu tylnej… …   Słownik języka polskiego